Een tijdelijke pacemaker die na een paar weken vanzelf oplost in het lichaam.
Het geïmplanteerde apparaatje lost binnen een paar weken langzaam op in het lichaam – na negen weken is het volledig verdwenen. Amerikaanse wetenschappers laten in hun publicatie in Science vrijdag 27 mei zien dat het principe werkt in levende ratten en honden, en ook op een uitgenomen mensenhart.
Een tijdelijke pacemaker is soms nodig voor patiënten die na een hartoperatie een kortdurend risico lopen op een te trage hartslag, of die wachten op een permanente pacemaker. In Nederland krijgen jaarlijks zo’n 18.000 mensen een pacemaker of een implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD) – een deel daarvan heeft in afwachting daarvan een tijdelijke pacemaker nodig. Nu nog moeten zulke patiënten in het ziekenhuis blijven. Ze krijgen tijdelijke elektroden op het hart. Daarvandaan loopt een snoertje via een gat in de huid naar een kastje buiten het lijf, dat de stroompulsjes levert. Dat geeft risico’s: er is infectiegevaar, en als de tijdelijke pacemaker later operatief wordt verwijderd kan de hartspier beschadigd raken. Bovendien is de patiënt aan het bed gekluisterd, want de apparaten die vitale functies meten en bijsturen zitten met een stekker in het stopcontact.
